Bij Samada staat de brug naar nergens: Een hele lange brug die via een eilandje naar een ander eiland middenin de zee loopt. Aan het begin en aan het einde van de brug staat een verhaal klaar. Die moeten van plek wisselen: Het verhaal van het begin moet naar het einde en andersom.
De groep werkt in estafette-vorm: Elke kandidaat mag alleen met de persoon voor en achter zich communiceren. De verhalen moeten dus mondeling stapje voor stapje doorgegeven worden, zonder dat de kandidaten buiten hun eigen gebiedje mogen komen.
Cécile begint bij een verhaal over het langste woord dat je met je linkerhand aan de linkerkant van je toetsenbord kunt typen. Zij moet het verhaal doorgeven aan Taeke, die vlak bij haar staat. Annemieke begint intussen bij een verhaal over een meervoudigepersoonlijkheidsstoornis, het langste woord in de Nederlandse taal.
Zoals Rop opmerkt: Met de kandidaten uit de mediawereld, moet het toch wel lukken om deze boodschap door te geven. Taeke geeft het verhaal van Cécile door aan Klaas die weer naast Tim staat.
Rop praat intussen met Marjolein, die redelijk gestresst overkomt ook al noemt ze het een "hele leuke opdracht" vanwege het rennen over de brug. Zij komt ook bij Tim aan die op het midden van de brug een centrale rol speelt.
Dan wordt het lastiger; omdat de verhalen van kant moeten wisselen, moeten de kandidaten twee zinnen tegelijk onthouden. De groep gaat op zoek naar manieren om het verhaal te onthouden en zo komen Rop en Annemieke met een half dansje aanzetten.
Dan is het tijd om de teksten te controleren. Art leest de correcte teksten hardop voor. Er zijn helaas kleine fouten gemaakt in beide teksten. En in een van beide, is zelfs een hele zin toegevoegd. Dit was een instructie van de kandidaten aan elkaar en niet een onderdeel van de tekst. Er wordt dus geen geld verdiend vandaag!