Rik wacht de groep op, op een centraal plein in Gjirokastër. Dit is één van de oudste stadjes van Albanië dat bekend staat om z’n vloerkleden. Het is de bedoeling dat ze alle straten met kleden gaan bedekken. Ze verdienen tien euro per strekkende meter, gemeten vanaf het vloerkleed waarop Rik staat, met een maximum van 2500 euro. Ze krijgen 45 minuten de tijd en mogen alle winkeltjes in om kleden te lenen.
Vanaf het plein lopen vijf straatjes in alle windrichtingen. Elke kandidaat begint in een eigen straatje de winkels te bestormen om kleden te verzamelen. Kim-Lian is gelijk enthousiast maar Thomas ziet erg op tegen dit soort opdrachten. Everon twijfelt soms of hij nou wel of geen toestemming krijgt van de winkeliers, maar neemt de kleden toch maar mee.
Tot overmaat van ramp komen sommige winkeliers hun kleden toch maar terughalen, omdat er toeristen overheen lopen. Wanneer ze aankondigen dat ze een wereldrecord proberen te breken, komen er echter ook stadsgenoten helpen. Ze merken wel dat er steeds minder nieuwe kleden bij komen, dus focussen ze zich op twee straten die ze zo goed mogelijk bedekken.
Terwijl de voorbijgangers op de kleedjes bidden en foto’s nemen, lijkt de mol ook toe te slaan: Keer op keer ontstaan er kleine gaten tussen de kleden en moeten anderen alles weer recht leggen. Uiteindelijk is er 44,5 meter tapijt gelegd en daarvoor krijgen ze 445 euro voor de pot, die op 12540 komt.